Pim van der Wal, derdejaars student hbo-verpleegkunde en stagiair in de thuiszorg

Een interview met Pim van der Wal, derdejaars student hbo-verpleegkunde aan Hogeschool Leiden en loopt stage bij Marente thuiszorg.

“Ik doe graag iets met mijn handen en zoek afwisselend werk met mensen, waarin ik mezelf voortdurend kan blijven ontplooien”.

Wie ben je?

Ik ben Pim van der Wal uit Haarlem, 26 jaar. Mijn vader is epidemioloog bij de GGD in Amsterdam en mijn moeder is een heel ervaren interim-manager in het onderwijs; zij wordt altijd ingevlogen als de zaak ergens helemaal is vastgelopen. Ik heb één broer, hij is meubelmaker in Amsterdam. Zelf ben ik vooral erg actief in de sport; ik doe al sinds mijn jeugd veel aan hockey en tot voor kort deed ik ook aan krachttraining. Ik geef ook trainingen aan jonge hockeyers.

Waar werk je?

Momenteel loop ik stage ik in de thuiszorg bij Marente in de regio Leiden-Bollenstreek. Ik maak onderdeel uit van een leuk team, met twaalf vrouwen en één mannelijke hbo-verpleegkundige die mij begeleidt. Ik wilde eigenlijk graag in de ambulancezorg stage lopen, maar ik begreep van de opleiding dat dat niet kon. Je mag natuurlijk niet, terwijl je je vak nog leert, al op de meest ingewikkelde plaats ingezet worden. Dat komt later pas.

Hoe komt het dat jij als verpleegkundige bent gaan werken?

Ik heb op mijn 23ste besloten dat ik de hbo-verpleegkunde wilde gaan doen. Ik wilde net gaan samenwonen met mijn vriendin en baalde daardoor van de werktijden in mijn baan als coördinator Sport en Bewegen. Ik had de MBO CIOS opleiding afgerond aan het NOVA college in Haarlem, een opleiding tot docent sport en bewegen. Die opleiding was heel erg leuk! Het werk daarna vond ik minder. Ik doe namelijk al sinds mijn twaalfde aan hockey en van wat ik met de opleiding mocht doen werd ik niet veel wijzer. Bovendien had ik alleen maar vervelende werktijden. Steeds als al mijn vrienden vrij waren, moest ik juist werken. Altijd op de middagen, in de avonden of in het weekend en bovendien deed ik zelf ook nog mee aan weekendwedstrijden. Met zo iemand is het niet gezellig samenwonen. Dus wilde ik iets anders. Ik wist dat ik met mijn handen en met mensen wilde werken, en dat ik me gauw verveel als er ergens te weinig afwisseling is. Toen ik ging zoeken wat voor opleiding bij die eisen paste kwam al snel de verpleging voorbij. 
 

“Ik wist dat ik met mijn handen en met mensen wilde werken, en dat ik me gauw verveel als er ergens te weinig afwisseling is. Toen ik ging zoeken wat voor opleiding bij die eisen paste kwam al snel de verpleging voorbij.”

Hoe werd jij als man ontvangen in de zorg?

Ik werd heel hartelijk ontvangen, maar voelde me toch vreemd. Ik moest een zogenaamd unisex uniform aan dat toch vooral op vrouwen leek toegesneden; het waren behoorlijk getailleerde jasjes en ik voelde me net een clown in zo’n jasje. Ik ben namelijk ook een krachtsporter. Bovendien zat er maar één andere jongen bij mij in de klas. Voor de rest waren het allemaal meiden van net zeventien. Daar moest ik erg aan wennen en zij ook aan mij. Soms had ik de inruk dat ze zelfs een beetje bang voor me waren, ik was natuurlijk al een stuk ouder en reageerde actiever dan zij op de leraren. Dat kreeg ik ook ooit terug: ‘Hou je mond nou eens af en toe; dan kunnen anderen ook uit de hoek komen.‘ Gelukkig heb ik wel een beheerst karakter en had ik ook van het jarenlang teamsporten wel geleerd dat je niet altijd nummer één kan zijn, dus ik werd niet boos, maar hield het lange termijn perspectief voor ogen: ‘Ik wil dat diploma halen.’ In de tweede klas ging het gelukkig anders. Toen zat ik opeens met zes jongens in een klas naast een aantal vrouwen. Dat creëerde een wereld van verschil. Het werd misschien in eerste instantie vooral gezelliger voor de jongens en minder voor die meiden.

“Het waren behoorlijk getailleerde jasjes en ik voelde me net een clown in zo’n jasje. Ik ben namelijk ook een krachtsporter.”

Op welke manier verschillen mannen van vrouwen in de zorg?

Jongens treden meer op de voorgrond dan meiden. Ze vragen dingen sneller en doen alles wat laagdrempeliger. Ik denk dat de hbo-v in dat opzicht wel wat van de CIOS opleiding zou kunnen leren. Op de CIOS opleiding krijg je heel veel sociale vaardigheden aangereikt en staat heel de opleiding in het teken van het gegeven dat je jezelf steeds móet (maar dus ook kán) verbeteren. Je moet alle soorten sport leren beheersen en daar les in durven en kunnen geven aan heel uiteenlopende types. Dus je moet zelf heel goed en geduldig kunnen communiceren en daarin word je steengoed begeleid. Dus je leert veel, ook over historische aspecten: wie heeft deze sport wanneer in Nederland geïntroduceerd en wie was er het beste in? Dat moet je zo kunnen vertellen. Dat herken ik op de hbo-v niet, terwijl de verpleegkunde toch ook al een heel oud vak is. Qua communicatie werden we op de hbo-v mijns inziens vooral direct het diepe ingegooid: we moesten op de allereerste dag al communicatieve vaardigheden oefenen met proefpersonen, levende mensen nota bene, terwijl we ook elkaar nog helemaal niet kenden; dat voelde heel onveilig en onprettig aan.

“We moesten op de allereerste dag bij hbo-v al communicatieve vaardigheden oefenen met proefpersonen, levende mensen nota bene, terwijl we ook elkaar nog helemaal niet kenden; dat voelde heel onveilig en onprettig aan.”

Wie of wat heeft jou het meest geïnspireerd om in de zorg te blijven werken?

Allereerst is dat Wiebe de Vries, de docent die ons de verpleegtechnische vaardigheden op de spoedeisende hulp moet aanleren. Hij doet dat erg leuk; vaak geeft hij niet de les die hij voorbereid had maar presenteert in plaats daarvan een levensechte casus en laat ons vertellen wat hier gevaarlijk aan is en wat je als eerste moet doen om iemand te redden. Dat vind ik erg knap, hoe hij dat aanpakt. Maar hij is ook gewoon een leuke man, zo open naar ons en geïnteresseerd. Ik hoop dat ik ooit ook zo’n docent zal kunnen zijn. 

Het tweede wat mij geïnspireerd heeft is mijn derde stage in de thuiszorg. In het begin was ik daar niet blij mee. Ik wilde namelijk naar de ambulancezorg. Maar het werk in de thuiszorg bij Marente bleek echt heel leuk, vanwege de enorme afwisseling daar. Ik had dertien collega’s: twaalf leuke vrouwen en één man, een hbo-v’er die mij begeleidde. Sommige cliënten – bijvoorbeeld oudere dames - vonden een mannelijke verpleegkundige een heel onwennige ervaring. Ik wist hun vertrouwen te winnen, omdat ik respectvol en rustig met hen omging. Jongere mensen vonden het vanzelfsprekend dat er ook mannen als verpleegkundige werken; zij waren vaak hartelijk en uitnodigend. Ook de hbo-v’er die mij begeleidde was aardig en gaf me zijn vertrouwen. Met mensen bij wie ik vaak kwam bouwde ik echt een band op. Dat vond ik prettig. Ik vind dat onze stages wel iets meer op gericht zouden kunnen zijn op die latere rol in de praktijk. Mijn volgende stage zal plaatsvinden in de geestelijke gezondheidszorg. Dat lijkt me heel spannend. Ben ik wel een type voor de ggz? [De interviewer verzekert hem dat hij dit werk vanwege zijn empathische vermogen en zijn communicatieve vaardigheden waarschijnlijk erg leuk zal vinden. En raadt hem aan zich alvast in te lezen met Pechvogels en Burgers van Rense Schuurmans.]

“Wat mij geïnspireerd heeft is mijn derde stage in de thuiszorg. Het werk in de thuiszorg bij Marente bleek echt heel leuk, vanwege de enorme afwisseling daar.”

Waarop zal jij als je met pensioen gaat het meest tevreden terugkijken?

Op dit moment hoop ik nog steeds dat ik later verschil zal maken in de spoedeisende hulp. Ik verheug me op het weer voelen van adrenaline in mijn lijf omdat ik geconfronteerd word met iemand in levensgevaar. Daarbij heb je toch de mentaliteit nodig van iemand die in een wedstrijd zit. Wie gaat er winnen: de dood of ik? Heel graag zou ik in dat laatste veel ervaring opdoen en er later ook les in kunnen geven.

Interview door Cecile aan de Stegge, Lectoraat Verpleegkundige Intramurale Ouderenzorg.

Werken en leren bij Marente?

Heb jij ook een hart voor de zorg en wil jij graag iets voor anderen betekenen? Dan ben je bij Marente aan het juiste adres! Marente investeert graag in het ontwikkelen en opleiden van haar medewerkers. Je kan bij Marente een opleiding volgen terwijl je werkt.

Op onze werken en leren pagina lees je meer over stageplaatsen en stagevergoedingen. Ook lees je over de opleiding tot verzorgende IG, het combineren van werken en volgen van de opleiding tot verpleegkunde mbo en de mogelijkheden voor het volgen van de opleiding hbo-verpleegkunde (hbo-v).