Werken in de wijk, van alle markten thuis

Tradities moet je in ere houden, toch?

Ik had een afspraak met een cliënt van ons team, een mevrouw van 94 jaar. Ik kwam iets te laat aan. Dat heb je wel eens, soms loopt het uit bij de vorige cliënt. Omdat je iets moet regelen, de dokter moet bellen of zo. Mevrouw zat al te wachten op me. Eigenlijk zou mevrouw geholpen worden met douchen. Maar toen ik binnen kwam en gelijk mijn excuses aanbod zei mevrouw: "geeft niets hoor ik heb mezelf al gewassen." Toen legde ik een warme zak op haar schoot. Ze keek me lachend aan. “Ach kind, dat hoeft toch niet!” Ik had namelijk een paar oliebollen voor mevrouw gekocht. Dat is onze traditie en dat wist ze nog. Ik heb mevrouw de nodige zorg gegeven en toen snel aan de grote tafel met een bakkie koffie samen onze nog warme oliebol op gegeten. "Heerlijk hè", zei mevrouw genietend van haar oliebol! Vandaag was de oliebol belangrijker dan het douchen.

Zoek de telefoon

Terug op kantoor vertelde mijn collega dat ze “Zoek de telefoon” gedaan had. Collega Sofie werd op de wijktelefoon gebeld door de familie van de cliënt waar zij toevallig was. De familie kon mevrouw telefonisch niet te pakken krijgen. Cliënt kon haar telefoon nergens vinden! Sofie sprak met de familie af dat zij nogmaals moesten bellen. Zo gezegd zo gedaan. En ja hoor, in de verte klonk een gerinkel. Mevrouw en collega Sofie blij! Ja! de telefoon, maar waar is hij? Samen luisterden ze goed en zochten het hele huis door! Na een tijdje zoeken vond Sofie de telefoon. In de meterkast! Goeie plek om je telefoon in op de bergen. Zo zie je maar, we zijn van alle markten thuis.