Mike van der Sanden, leerling verpleegkundige Jeroen

Mike - leerling verpleegkundige in Jeroen, Noordwijk - Marente

 

"Ik wil werk waar ik blij van word, omdat ik er anderen blij mee maak."

 

Interview Mike van der Sanden, leerling verpleegkundige in Jeroen

Wie ben je?  

Ik ben Mike van der Sanden, 19 jaar oud. Ik ben geboren in Leiden, maar woon al sinds ik een half jaar oud was in Voorhout. Vandaaruit doorliep ik de middelbare school op de Leeuwenhorst in Noordwijk, ik bleek een onrustige, moeilijk in te schatten leerling: ik begon met twee klassen VWO, verdween daarna door mijn ietwat ADHD-achtige aanleg naar de MAVO, maar sloot de middelbare school af met een HAVO-diploma.  Mijn vader is ICT manager, mijn moeder kleuterjuf.  Ik heb een tweelingbroer, met wie ik het heel goed kan vinden, al zien we er allebei anders uit en hebben we ieder ook ons eigen karakter. Hij volgt nu een managementopleiding aan een economische faculteit in Amsterdam. Verder zijn er in ons gezin nog twee honden. Als hobby’s heb ik gamen, school en schutterij.  In de periode dat ik omschakelde van MAVO naar HAVO heeft mijn vader – die vroeger zelf ook schutter is geweest - mijn broer en mij meegenomen naar een schietclub in Alphen aan de Rijn waar we onder leiding van een geweldig goede coach leerden schieten met een luchtdrukgeweer. Dat is een moeilijke sport: om goed te kunnen schieten moet je zowel je geest als je lichaam volkomen beheersen, zowel bij het aanspannen van je spieren als bij het ontspannen. Je moet ook wel vier uur aan één stuk in dezelfde houding kunnen staan. Voor mij is dat enorm moeilijk, maar buitengewoon handig om te leren. Wij konden het goed: na drie maanden stonden mijn broer en ik op de eerste plaats en we hebben zelfs een tijd meegedaan aan nationale wedstrijden. Door deze intensieve training heb ik een ander contact met mezelf opgebouwd, zowel mentaal als lichamelijk. Ik weet precies wanneer ik mijn ademhaling moet inzetten om mezelf beter te beheersen. Daardoor kon ik natuurlijk opeens ook meer gefocust studeren en meer weloverwogen besluiten nemen.  

Ik ben daarom ook geen leerling verpleegkundige op Hogeschool Leiden, maar op  MBO Rijnland. Daar heb ik bewust voor gekozen, al lijkt het gek voor iemand met een HAVO diploma. Ik wil een allround verpleegkundige worden die het vak volkomen beheerst. En ik heb de indruk dat verplegen in veel opzichten een praktisch vak is. Mij is verteld dat je op de HBO-V veel met je neus in de boeken zit, waardoor je je daar dus meer theoretisch dan praktisch ontwikkelt. Ik wil eerst de praktijk van het werk met patiënten grondig beheersen en pas daarna doorstromen naar een hbo-niveau.  

Mike - leerling verpleegkundige in Jeroen, Noordwijk - Marente

 

"Sommige mannelijke bewoners willen liever met een man praten. Dat kan allemaal als je een gemengd team hebt."

 

Hoe komt het dat je voor deze werkgever in de ouderenzorg hebt gekozen?  

Door een advies van mijn moeder. Na het behalen van mijn HAVO diploma begon ik aanvankelijk aan een studie economie bij Hogeschool Leiden; ik bleek daar best goed in te zijn, maar ik vond er niks aan. Ik heb niet de behoefte zoveel mogelijk geld te verdienen met zo min mogelijk inspanning. Ik wil werk waar ik blij van word, omdat ik er anderen blij mee maak. Mijn moeder suggereerde me toen om eens een kijkje te nemen in de ouderenzorg; die sector leek haar geschikt voor mij. Ik wilde dat best proberen en zo solliciteerde ik op een functie als huiskamermedewerker in Jeroen in Noordwijk. Ik voelde me daar per direct op mijn gemak, want niet alleen stonden de vrouwen die me ontvingen er heel positief tegenover dat ik als man bij hen wilde komen werken, zij boden me ook een superduidelijke structuur aan: “Dit is het overzicht van wat hier zoal op een dag moet gebeuren en dit zijn jouw taken daarbinnen.” Dan weet je meteen waar je aan toe bent. Dat gaf mij houvast. 

Waar werk je nu?  

Ik werk nu opnieuw in woonzorglocatie Jeroen te Noordwijk, maar ditmaal als stagiaire verpleegkunde. Jeroen is een huis met vier verdiepingen waar in totaal 132 ouderen wonen en zorg krijgen, verdeeld over vier afdelingen: twee voor mensen met somatische klachten en twee voor mensen met psychogeriatrische problematiek. Op de begane grond wonen 18 ouderen met somatische klachten. De eerste etage is een psychogeriatrische afdeling met 25 bewoners; de tweede en derde etage bieden elk woonruimte aan 25 somatisch zieke ouderen, maar hebben ruimte voor 32 en de vierde verdieping is weer een psychogeriatrische afdeling met 18 bewoners. Ik heb inmiddels op alle afdelingen wel eens gewerkt, maar loop als leerlingverpleegkundige nu stage op de derde verdieping, bij somatisch zieke bewoners.  

Hoe werd je als man ontvangen in Marente? 

Toen ik als huiskamermedewerker begon, werkte er behalve mij slechts één andere man als huismakermedewerker in Jeroen, en die stond op de afdeling voor ouderen met dementie op de vierde etage. En bij mij op de afdeling was er ook één mannelijke leerling-verpleegkundige.  Iedereen was dan ook dolblij met mij: gelukkig wéér een man erbij. Een qua sekse gemengd team pakt in de zorg dan ook inderdaad goed uit: niet alleen worden de gesprekonderwerpen diverser, de bewoners kunnen ook kiezen door wie ze geholpen willen worden. Ook kunnen ze iemand weigeren. Zo zijn er op mijn afdeling twee bewoners die perse niet aangeraakt willen worden door een man. Terwijl sommige andere mannen juist veel liever met een man willen praten dan met een vrouw. Dat kan allemaal als je een gemengd team hebt.   

Mike - leerling verpleegkundige in Jeroen, Noordwijk - Marente

 

"Ik wil eerst de praktijk van het werk met patiënten grondig beheersen en daarna pas doorstromen naar een hbo-niveau."

 

Op welke manier verschillen volgens jou mannen van vrouwen in de ouderenzorg? 

Naarmate je als man jonger de zorg in gaat, is dat verschil volgens mij steeds kleiner. Ik groei op met de vrouwen in mijn klas en ontwikkel dezelfde mind-set als zij. We doen allemaal hetzelfde kunstje, alleen allemaal op onze eigen manier. Kwaadaardig geroddel over of door collega’s heb ik nooit gehoord, hooguit wordt wel eens gezegd: “Die werkt te hard.” Wel heb ik eens een mannelijke flexwerker meegemaakt die naar mijn idee veel te afstandelijk en regelgeleid werkte. Die bleek van een werkgever te komen met het motto ”zo goedkoop en zo snel mogelijk zorg verlenen.” Zo gaat het in Marente gelukkig niet. Hier mag je zelf invulling geven aan je werk. De sfeer is daarnaar en voor de bewoners is dat veel prettiger. Ik wil dat de bewoners een gezellig, gezond en humaan leven kunnen leiden. En zo werk ik dus ook. 

Wie of wat zou jou het meest inspireren om in de ouderenzorg te blijven? 

Het contact met de bewoners in combinatie met het salaris. Je kunt van het salaris van een niveau 4 verpleegkundige als alleenstaande geen huis kopen of huren. Maar als ik in de ouderenzorg net zoveel kon verdienen als op een IC zou ik nooit naar een Intensive Care afdeling toe hoeven. Het langdurige contact met dezelfde ouderen boeit mij. Je bent veel meer voor hen dan een voorbijgaande hulpverlener. Ik vind dat mooi.  

Waarop zal jij als je met pensioen gaat het meest tevreden terugkijken? 

Als ik gegroeid blijk in de manier waarop ik contact opbouw met de mensen; als ik stabiliteit kan creëren.  

Verhalen van 'onze mannen'

Bekijk alle verhalen

Cecile aan de Stegge
Cecile aan de Stegge
- Onderzoeker/docent Lectoraat Verpleegkundige Intramurale Ouderenzorg bij hogeschool Leiden

Alle blogs & vlogs van Cecile aan de Stegge

Meer blogs en vlogs